Keuzestress??

Regelmatig spreek ik werkzoekenden die besluiteloos zijn over de volgende stap binnen het werk (en hun leven). Het lijkt dat vooral millennials, kiezen moeilijk vinden. Stel, je groeit op in een tijd dat alle kennis beschikbaar is en alles kan. Met al deze mogelijkheden binnen handbereik is daar ook nog de verwachting dat je alles uit het leven haalt. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Studeren, werken, sporten, muziek maken, sociale verplichtingen vervullen. De lat ligt ontzettend hoog, en je ziet door de bomen en bos niet meer. Op een gegeven moment moeten er keuzes gemaakt worden, je hebt maar 24 uur in een dag. Maar hoe maak je keuzes wanneer je dit nooit geleerd hebt? Wat zijn de gevolgen van een foute keuze? Wat ga je missen? Keuzestress ligt op de loer, met het gevaar dat je uiteindelijk helemaal niets doet.

Volgens mij is de grootste misvatting van deze generatie dat alles in één keer perfect moet. Ze gunnen zichzelf niet de tijd om dingen uit te proberen, te falen en gaandeweg te ontdekken welke kant ze op willen. Voor mij is een carrière een proces van ervaring opdoen. Je verzamelt bij elke stap spreekwoordelijke legoblokjes, die je verderop in je loopbaan weer kunt inzetten. Onbelangrijk is waarmee je begint, als je maar begint.

Het begint ermee dat je een keuze maakt ergens aan te beginnen. Deze keuze maken is voor veel Millennials (en andere mensen) moeilijk. Ze gaan te veel wikken en wegen en krijgen keuzestress. Eenvoudiger keuzes maken kan je leren door je keuzespier te trainen.

Zelf heb ik geen last van keuzestress. Ik gebruik daarom als voorbeeld iets anders waar ik moeite mee heb. Het is voor mij lastig iets weg te gooien, vooral wanneer er een emotionele herinnering aan zit, evenals spullen die “wellicht nog eens handig zijn”. In ons huis kwamen hierdoor steeds meer spullen, die niet gebruikt werden. Zoals sommige hun keuzespier moeten trainen, ging ik mijn afscheidsspier trainen. Ik begon eenvoudig in de keuken, met het wegdoen van de 20 theelepeltjes, koffiemokken en de tweede en derde kurkentrekker. Toen bleek dat de wereld niet verging kon ik door naar het volgende level; mijn kledingkast. Twee-derde van mijn garderobe ging naar de kringloop. En zo train ik mijn afscheidspier steeds beter tot ik klaar ben voor het zware werk. Spullen met een emotionele lading, zoals kindertekeningen en speelgoed van vroeger.

Op dezelfde manier train je je keuzespier. Begin met iets kleins. Ga bijvoorbeeld een maand lang maar één sport doen, in plaats van drie. Ervaar wat er dan gebeurt. Misschien merk je dat het een hoop rust geeft, of dat je beter wordt in deze sport. Gun jezelf een 4 maanden volledige focus op één interessegebied. Lees bijvoorbeeld alles wat er te lezen is over klimaatadaptatie, bezoek lezingen en spreek professionals. Evalueer na 4 maanden en besluit verder te gaan of kies een ander onderwerp. Wat je ook kiest, je hebt veel geleerd en dat neem je weer mee naar je volgende ervaring. Eenmaal bezig merk je dat van het een het andere komt. Ga met mensen in gesprek over je volgende stap. Na mate je meer blokjes verzameld krijg je meer mogelijkheden en kansen en ontwikkelt je levensloop zich op een natuurlijke manier. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, maar als je stil blijft staan, kom je nergens.